Τι καλοκαίρι και αυτό… Πόσους δεν περίμενα και ήρθαν, πόσους περίμενα και ήρθαν! Τι τιμή!!!

Ξεκινήσατε από Αυστραλία, τόσο μακριά αλλά και από πιο κοντά… ας πούμε Γερμανία, Νορβηγία, Ελβετία… από όλη την Ευρώπη αλλά και από Θεσσαλονίκη, από Ιωάννινα, Αθήνα και από τόσα νησιά… Είστε και εσείς που ξεκινήσατε από Κίσσαμο (τόσες φορές!), από Ηράκλειο, Χανιά, Μπαλί αλλά και Βάμο! Ήρθατε και εσείς από Ρέθυμνο κι ας υπήρχε πρόβλημα με το παρκάρισμα και το καλύτερο… ήρθατε από το Γεράνι που θα μπορούσατε να μας ακούσετε από το σπίτι σας, αλλά θέλατε να ζήσετε τη «μαγεία»… Ένα ευχαριστώ φτάνει?

Πρώτος έφτασε μούσκεμα από τη βροχή ο Γιάννης  και το έκανε κωμωδία και έρωτα γιατί «Έρωτας είναι ο Γιάννης». Τον ακολούθησε η Ματούλα που όλα τα ήξερε γιατί κρυφοκοιτούσε… «Μπανιστιρτζού» βλέπετε… Μπήκε ο Ιούλιος κρατώντας στα χέρια του τη Γιώτα που ακόμα και «Με τα μάτια κλειστά» ένιωσε τον παλμό σας, που κρατήθηκε τόσο έντονος όταν ο Γιώργης ήρθε και έκανε την «Χαρά μου» μεγαλύτερη. Λίγο μετά μπλέχτηκε με τον κόσμο ο Χρήστος που τόσα χρόνια ήθελα να του πω «Πόσο πολύ σ’ αγάπησα» και τελικά μου το είπε αυτός! Και λίγο πριν μπει ο κατακόκκινος Αύγουστος ήρθε ο Αλκίνοος, η δική μου «Πατρίδα» και αλήθεια σας λέω «Όνειρο ήτανε»! Και πέρασαν μέρες… και ήμασταν ήσυχοι… πολύ ήσυχοι ώσπου δεν άντεξε ο Μίλτος και άρχισε τις «Κακές συνήθειες» και εμείς του κάναμε παρέα, εκεί κάτω σε μία «Υπόγα» που χορεύαμε τα ρεμπέτικα του Δημήτρη. Έφτασε και η Φωτεινή, άνοιξε τα χέρια της και πέταξαν οι «Μέλισσες» και έφυγαν… βρήκανε μία μεγάλη παρέα που χαίνεψε και την κατέβασαν εδώ, στη Μυθωδία. Μπήκαν και έφεραν μαζί τους μία «Τίγρη» που εσείς την αγκαλιάσατε. Λίγο μετά ήρθε και ο Μιχάλης που έκανε τον «Ακροβάτη». Πόσο ψηλά ανέβηκε…! Του λείψαμε του Γιώργη, πήρε τον Jim και ήρθαν να μας ξεσηκώσουν. Και το κατάφεραν! Τότε για να κατευνάσει τα πνεύματα ήρθε μία «Μοιραία» γυναίκα, ένα «Αερικό», η Μελίνα μας και είχε μαζί της τον Πάνο που μαζί με το περσινό συμπλήρωσε δύο «Μεροκάματα» στον χώρο… Για να σηκωθούμε από τις θέσεις μας και να χορέψουμε σε gipsy ρυθμούς έπρεπε να φέρω φίλους από την γειτονική Barcelona. Και ενώ πλησιάζει το τέλος η Ερωφίλη και ο Βασίλης κάλεσαν ένα φίλο τους και του πρότειναν να πάνε όλοι μαζί «Εκεί στο Νότο» και ο Λαυρέντης είπε το ναι! Τελευταία βραδιά και έπιασε η Ρίτα από το χέρι ένα «Πιτσιρικά» και μας αποχαιρέτησαν… Πόσο τρυφερά μας αποχαιρέτησαν!!!

Σας ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη. Όλους. Αυτούς που φαίνονται και αυτούς που δεν φαίνονται. Και είναι πολλοί…

Άλλοι κρεμασμένοι στα τηλέφωνα, άλλοι πίσω από μία οθόνη υπολογιστή, άλλοι πίσω από το μπαρ και από καπνούς, άλλοι πίσω από κονσόλες, άλλοι να υποδέχονται, άλλοι να οδηγούν, να μαγειρεύουν, να φιλοξενούν, να τυπώνουν, να εκφωνούν, να γράφουν, να λένε, να υπολογίζουν, να καθησυχάζουν, να αγκαλιάζουν…

Ευχαριστώ τον Ερυθρό Σταυρό Ρεθύμνου που ήταν πάντα εκεί. Ευχαριστώ τους «μόνιμους». Αυτούς που την αποκαλούν «Μυθωδία μας». Αυτός ήταν ο στόχος. Να ανήκει σε όλους! Αυτούς που μου λένε ευχαριστώ που άλλαξα τα καλοκαίρια τους αλλά και αυτούς που αλλάζουν τις διακοπές τους για να συμβαδίσουμε… Παίρνω δύναμη και προσπαθώ (και θα τα καταφέρω) να φεύγετε όλοι χαμογελώντας!

Ευχαριστώ αυτούς που το πιστεύουν… αυτούς που το στηρίζουν και αυτόν που είναι πίσω από όλα…!

ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ !!!